Wiele instalacji ma trudności związane z regulacją temperatury pomieszczenia sprężarek. Zazwyczaj jest to związane ze złym zaprojektowaniem całej stacji sprężarek, począwszy od jej zbyt małej kubatury a kończywszy na nieodpowiednio dobranym układzie wentylacji. W tym artykule postaramy się wyjaśnić najważniejsze kwestię z dobrym planowaniem układu wentylacji w pomieszczeniu sprężarek.

Zbyt często pomieszczenie stacji sprężarek jest ostatnią rzeczą, o której się myśli w trakcie rozważań nad budową nowej instalacji czy też modernizacji starego układu. W rezultacie sprężarki instaluje się po prostu tam, gdzie zostało jakieś miejsce – ciasna przestrzeń, w pobliżu źródeł ciepła czy innego wyposażenia kolidującego z poprawną pracą kompresorów

Systemy sprężonego powietrza pracują najczęściej w zakresie standardowych zakresów temperatur +5 oC / +45 oC. Uwzględniając jednakże fakt, iż chłodnicze oraz regenerowane na gorąco absorpcyjne osuszacze powietrza wymagają podczas doboru użycia tzw. faktorów korekcyjnych kiedy temperatura na wlocie do osuszacza wzrasta lub spada ponad +35 oC, dokładne projektowanie pomiesczenia sprężarkowni powinno być wzięte pod uwagę zarówno dla pory zimowej a w szczególności letniej. Pamiętajcie Państwo że korelacja temperatury otoczenia w sprężarkowni wynoszącej +35 oC a co za tym idzie powietrza wlotowego do osuszacza chłodniczego o temperaturze +45 oC powoduje aż 40 % spadek wydajności efektywnego osuszania powietrza. Powodować to może w skrajanych przypadkach unieruchomienie maszyn technologicznych skutkując zatrzymaniem całego ciągu technologicznego w Zakładzie.

Wentylacja wywiera ogromny wpływ na temperaturę panującą w pomieszczeniu i  częstokroć jest brakującym ogniwem z problematyką regulacji temperatury. Poniżej prezentujemy cztery kluczowe faktory, które należy uwzględnić podczas planowania wentylacji w pomieszczeniu sprężarkowni.

  1. Czerpnia powietrza: Stacja sprężarek wymaga źródła odpowiedniej ilości zasysanego powietrza. Rekomendowany wymiar otworu czerpalnego zwykle podawany jest w instrukcji obsługi sprężarki – należy pamiętać że najczęściej podawana jest tylko wartość powierzchni czerpnej świeżego powietrza nie uwzględniającej obudowy czerpni oraz powierzchni łopatek przeciwbieżnych, w tym celu do tejże wartości należy dodać 25 % Jeśli spreżarkownia zawiera więcej jednakowych jednostek, można zdecydować się na jedną większą czerpnię, lub też, lepsze rozwiązanie polegające na oddzielnej mniejszej czerpni dla każdej sprężarki. Czerpnia powinna być wyposażona w termostatycznie kontrolowane żaluzje tak aby otwierały się lub zamykały automatycznie zależnie od temperatury w pomieszczeniu sprężarek.
  2. Kanał recyrkulacyjny:  Sprężarki wytwarzają duże ilości ciepła odpadowego. Ciepło to powinno być usunięte, gdyż w przeciwnym wypadku doprowadzi do wzrostu temperatury w pomieszczeniu, redukując efektywność systemu i w wypadkach ekstremalnych prowadząc do awarii wyposażenia. Ponownie najlepszym rozwiązaniem są termostatycznie kontrolowane żaluzje w kanale. W zimie, ciepłe powietrze może być odzyskiwane i recyrkulowane do sprężarkowni lub do innych pomieszczeń położonych bezpośrednio przy stacji sprężarek, celem ich dogrzewania. Latem, ciepłe musi zostać wyrzucane na zewnątrz pomieszczenia. Kanały wentylacyjne należy tak zaprojektować aby w porze zimowej gorące powietrze odpadowe z chłodnicy sprężarki wstępnie ogrzewało chłodne powietrze zasysane do wewnątrz przez czerpnie. Taki układ pozwoli wydłużyć pracę podzespołów kompresora a szczególnie stopnia sprężającego który stanowi serce każdej sprężarki śrubowej.
  3. Wentylator wyciągowy:  Pomocnicze wyposażenie układu sprężonego powietrza, jak np. osuszacze ziębnicze mogą wymagać znaczącej ilości powietrza chłodzącego. W tym wypadku wentylator wyciągowy może być wymagany do wygenerowania dodatkowego przepływu powietrza. Warto też pamiętać że wentylator wyciągowy może w przypadku awarii układu wentylacji uchronić Państwa sprężarki przed awarią związaną z przegrzaniem – w tym celu należy go dobrać na zapotrzebowanie powietrza chłodzącego dla wszystkich zainstalowanych urządzeń w pomieszczeniu. Wentylator sterowany jest termostatycznie, załączając się poniżej skrajnej dopuszczalnej temperatury pracy dla sprężarki. Do szacunkowych obliczeń wymaganego przepływu powietrza chłodzącego – odsyłamy Państwa do naszego kalkulatora.
  4. Cyrkulacja powietrza w sprężarkowni:  Wskazana jest dokładność w planowaniu miejsca instalacji każdego elementu wyposażenia oraz kanałów. Kanał wylotowy gorącego powietrza nie może być umiejscowiony bezpośrednia nad czerpnią powietrza gdyż powodować to może zjawisko zasysania gorącego powietrza z powrotem do pomieszczenia. Czerpnie powietrza najlepiej montować na ścianie wschodniej bądź północnej, szczególnie odradzamy kierunki zachodnie i północnej z uwagi na duże nasłonecznienie i wysokie temperatury panujące po południu. Wysokość montażu czerpni nad poziomem gruntu to najczęściej powyżej 1 m. W takim przypadku do pomieszczenia nie będzie dostawać się mroźne powietrze w porze zimowej (od ziemi) jak również gorące w lecie czy wilgotne podczas majowej burzy.

Podsumowanie

Podczas planowania stacji sprężarek należy rozważyć wiele kwestii w zakresie projektowania wentylacji. Poruszone tutaj tematy to zaledwie główne przesłanki. Najlepiej skonsultować się z naszymi specjalistami z dziedziny sprężonego powietrza, tak aby być pewnym, iż ilość powietrza chłodzącego jest wystarczająca dla projektowanego pomieszczenia sprężarek. Czas poświęcony na planowanie stacji sprężarek wyeliminuje w przyszłości wahania temperatury, przestoje wyposażenia i umożliwi eksploatację systemu sprężonego powietrza tak efektywnie jak tylko jest to możliwe.

Artykuł był interesujący ?

Jeżeli planują Państwo modernizację obecnej stacji sprężonego powietrza bądź budowę nowej – zapraszamy do kontaktu z nami.